Verslag van een familieopstelling (deel 4)

... terug naar deel 3

De moeder had een zwaar lot, namelijk haar ziekte. De dochter probeerde, uit pure liefde voor haar moeder, dat lot te verzachten. Daarmee ging het kind onbewust van haar plek, en hierdoor werd het systeem er niet sterker op. Door haar plek als kind weer in te nemen, werd ze zelf sterker, werd de moeder sterker (die werd als het ware in de gelegenheid gesteld haar lot op haar eigen wijze te dragen), kwam de vader nader tot de moeder.  Dit alles gebeurt op onbewust niveau.

En hoe vaak gebeurt het niet, dat iemand onbewust een plek van een ander inneemt? Hoeveel kinderen zijn er immers niet maatschappelijk werker, bemiddelaar of rechter van hun ouders? Hoeveel werknemers weten het niet beter dan het management? Hoeveel collega's doen niet even snel een klusje van een ander, omdat ze dit sneller of beter kunnen? Allemaal goed bedoeld, dat is niet de discussie. Nee, het gaat erom wat voor invloed dit op een systeem kan hebben, een familie-systeem of een organisatie-systeem. En dit alles is inzichtelijk te maken door middel van opstellingen.

Daarnaast zijn er nog veel meer verschijnselen (dynamieken of verstrikkingen genoemd in het systemisch werk) waar te nemen in opstellingen; Zo worden de gevolgen zichtbaar als familieleden, collega's, afdelingen, of gebeurtenissen worden buitengesloten, of niet worden geëerd, bijvoorbeeld omdat het buitengeslotene in eerste instantie te pijnlijk is. In familieopstellingen is dit dikwijls waar te nemen na echscheidingen, sterfgevallen, of psychiatrische afwijkingen, terwijl in organisatieopstellingen vaak bij fusies en reorganisaties dergelijke dynamieken spelen.

Meer weten? Graag licht ik het nader toe in een persoonlijk gesprek of via de mail. Klik hier om contact met me op te nemen.